To komunikacyjna opowieść o funkcjonowaniu styku oralności i kultury piśmiennej w czasach saskich. Zastosowanie aparatury teoretycznej, jakiej dostarczają prace Waltera J. Onga, Erica A. Havelocka, Frances A. Yates, Edwarda T. Halla i in. pozwoliło w zjawisku cofnięcia się druku na korzyść obiegu rękopiśmiennego dostrzec element szerszego procesu – kontrnatarcia świata sztuki pamięci i sprzęgniętej z nią oralności, będącego odpowiedzią na sukcesy rozprzestrzeniającego się analitycznego świata pisma. Omówiony został zarówno pewien model całościowy – który zwykliśmy określać mianem wieku rękopisów – jak i strategie artystycznego komunikowania, na przykład późnobarokowe gadające obrazy, proksemiczny wymiar staropolskiej pompae funebris, dominacja fabuły epizodycznej w ówczesnym dramacie, zwyczaj przekazywania sobie gotowych treściowo-wersyfikacyjnych prefabrykatów przez kolejne pokolenia ówczesnych poetów czy też posługiwania się przez nich ikonograficznymi wzorcami pamięci.

TematykaKultura

AutorzyMarek Prejs

WydawnictwoWydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego

Rok wydania2009

ISBN978-83-235-1511-1