Żyjemy na warstwie patyny, na pokrywającej glob ziemski cienkiej skórce grubości kilku kilometrów, nazywanej przez niektórych naukowców „strefą krytyczną”. Zamiast żyć w oderwaniu od Ziemi, powinniśmy teraz „wylądować” na tej pokrywie, by utrzymać warunki zamieszkiwalności. Bruno Latour nazywa ową pokrywę Gają, w nawiązaniu do hipotezy naukowej Lovelocka, a także do starożytnego mitu, mówiącego o „bogini matce”, od której pochodzą wszystkie bóstwa. Podczas serii wywiadów przeprowadzonych w paryskim mieszkaniu Bruno Latoura w jego słowach była prostota, radość i moc, jakie zdarzają się jedynie w chwilach, kiedy człowiek jest świadom, że życie, a zwłaszcza życie umysłowe, wchodzi w fazę kondensacji. Uspokojenie w powiązaniu ze świadomością, że czasu jest coraz mniej; immanencja spleciona nierozdzielnie z poczuciem nieuchronności i koniecznością podsumowania, zestawienia, streszczenia wszystkiego. Troska o klarowność, przyjemność czerpana z rozmowy, sztuka obrazowania. Tak jakby w obliczu nadchodzącego końca wszystko stawało się jasne. Bruno Latour zmarł 9 października 2022 roku w wieku siedemdziesięciu pięciu lat. Był jednym z najwybitniejszych francuskich intelektualistów tego pokolenia. „Najsławniejszy i najbardziej niezrozumiany filozof francuski”— napisał „New York Times” 25 października 2018 roku. Z Przedmowy Nicolasa Truonga

TematykaSocjologia

AutorzyBruno Latour

WydawnictwoOficyna Naukowa

Rok wydania2023

ISBN978-83-67557-22-1