Praca dotyczy modernizmu, który nie był jednolity w przekroju terytorialnym a zwłaszcza czasowym. Należy zwrócić uwagę na oryginalny nurt ekspresji fakturalnej (również w czasie wojny), na okres powojenny i „odrodzenia popaździernikowego”. Osiągnięcia te, jak i dzieła z lat 70., pogardzane są dziś przez inwestorów, media, władze. Dziś – niemal jak w modzie – współczesne trendy i poszukiwania formalne stają się styczne do zainteresowań i form sprzed 40-50 lat. Minimalizm, po okresie heroicznym zbliża się do stylu międzynarodowego. Supermodernizm każe spojrzeć na Dworzec Centralny w Warszawie – skazany prawie na rozbiórkę. Zachowania te, reprezentując prowincjonalne skłonności do niedocenienia własnych potencjalnych ikon i naśladownictwa uznanych już nowości, grożą utratą elementów ciągłości rozwoju, świadectw tożsamości i oryginalności architektonicznej.

TematykaTechnika

AutorzyPraca zbiorowa

WydawnictwoWydawnictwo Politechniki Poznańskiej

Rok wydania2008