Smutne dialogi nie powstały z myślą o teatralnej inscenizacji na wielkich scenach. Ich formuła bliższa była felietonowi niż klasycznemu dramatowi. Stanowiły one zbiór satyrycznych kronik, których celem było ukazanie – w sposób celny, często przejaskrawiony i bezlitosny – prawdziwego oblicza francuskiego społeczeństwa mieszczańskiego u schyłku XIX wieku. Wówczas kronika literacka była formą o płynnych granicach – hybrydowym gatunkiem łączącym elementy dziennikarstwa, eseju, satyry, a niekiedy nawet prozy artystycznej. Autorzy nie byli skrępowani formalnymi zasadami, przeciwnie – wykorzystywali swobodę stylu i tonu, aby w atrakcyjnej formie komentować aktualne wydarzenia i obyczaje. W tym kontekście Smutne dialogi wpisują się w tradycję literatury zaangażowanej, w której ironia i groteska stają się narzędziami przenikliwego demaskowania społecznych iluzji, hipokryzji i przywar epoki.

TematykaLiteraturoznawstwo

AutorzyTomasz Kaczmarek

WydawnictwoWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Rok wydania2025

ISBN978-83-8331-886-8