W monografii przedstawiono zagadnienia związane ze zużyciem cieczy elektroreologicznych, będących nowym rodzajem cieczy roboczych, które mogą znaleźć zastosowanie w podzespołach hydraulicznych układów napędowych, głównie w sprzęgłach i hamulcach hydraulicznych. W pierwszej, opisowej części monografii, na podstawie przeglądu literatury omówiono budowę cieczy elektroreologicznych oraz właściwości dielektryków, będących głównymi składnikami tej cieczy. Scharakteryzowano i przedstawiono modele przebić występujących w dielektrykach. Kolejny rozdział monografii poświęcono aktywacji cieczy elektroreologicznej za pomocą prądu elektrycznego, generowaniu pola elektrycznego i sposobom sterowania podzespołów hydraulicznych z cieczą elektroreologiczną za pomocą zmian natężenia pola elektrycznego. Część opisową monografii zakończono przeglądem charakterystyk opisujących właściwości reologiczne i elektryczne cieczy elektroreologicznej oraz urządzeń pomiarowych służących do ich sporządzania. Część badawczą monografii rozpoczęto analizą rezultatów badań doświadczalnych dotyczących występowania przebić w sprzęgle wiskotycznym z cieczą elektroreologiczną. Na podstawie wyników tej analizy w kolejnym rozdziale monografii przeprowadzono badania teoretyczne polegające na optymalizacji doboru cieczy elektroreologicznej z uwzględnieniem przebić. Następnie przedstawiono badania doświadczalne zużycia składników cieczy elektroreologicznych w wyniku narażeń mechanicznych oraz narażeń elektrycznych. Opisano efekty i formy zużycia charakterystyczne dla poszczególnych rodzajów narażeń. Monografię zakończono wnioskami ogólnymi sformułowanymi na podstawie przeglądu literatury i rezultatów przeprowadzonych badań.

TematykaTechnika

AutorzyIreneusz Musiałek

WydawnictwoUniwersytet Jana Kochanowskiego

Rok wydania2024

ISBN978-83-8377-044-4