Przez długi okres współistnienia stosunki polsko-rosyjskie były kształtowane w znacznym stopniu przez wpływy polityczno-ideologiczne, a bliskość geograficzna sprzyjała szczególnej komunikacji międzykulturowej opartej na «miłości-nienawiści». Jednak w drugiej połowie XX wieku to właśnie Polska zaczęła odgrywać niezwykle istotną rolę społeczno-kulturową, zarówno dla oficjalnych władz Związku Radzieckiego, jak i dla „podziemia”, ruchu dysydenckiego. Okres pomiędzy II wojną światową a rozpadem imperium sowieckiego można uznać za „złoty wiek” w relacjach polsko-rosyjskich, cechujących się szczerym zainteresowaniem i pozytywną percepcją obrazu Innego. Naturalną konsekwencją ewolucji geokulturowego obrazu kraju i nowego sposobu jego pozycjonowania wewnątrz tradycyjnych globalnych antynomii „swój – obcy” i „Wschód – Zachód” było odzwierciedlenie tego stanu rzeczy w sztuce, a szczególnie w poezji, która najszybciej i z właściwą sobie wrażliwością reagowała na wszelkie zmiany nastrojów społecznych. W związku z tym niniejsza monografia zawiera korpus tekstów, składający się z ponad 350 utworów poetyckich, napisanych przez autorów rosyjskojęzycznych w latach 1945-1991 i funkcjonujących zarówno w oficjalnym dyskursie radzieckim, jak i w drugim obiegu, wywiadów z autorami, prozy wspomnieniowej i esejów podróżniczych.

TematykaLiteraturoznawstwo

AutorzyKristina Vorontsova

WydawnictwoUniwersytet w Siedlcach

Rok wydania2020

ISBN978-83-66541-16-0